przez Patsy » czwartek 01 listopada 2007, 16:25
przez ella » czwartek 01 listopada 2007, 19:51
przez adalberthus » piątek 02 listopada 2007, 12:32
przez lukcza1 » piątek 02 listopada 2007, 12:58
przez assik » piątek 02 listopada 2007, 13:09
lukcza1 napisał(a):Chłopcy to lubią od najmłodszych lat, dlatego idąc na 1. jazdę zazwyczaj nie potrzebują wytłumaczenia, gdzie jest gaz, a gdzie hamulec.
przez tom9 » piątek 02 listopada 2007, 13:09
przez Patsy » piątek 02 listopada 2007, 21:12
przez lukcza1 » piątek 02 listopada 2007, 21:49
przez assik » piątek 02 listopada 2007, 22:01
fiona napisał(a):Tylko zauważyliście, że jak chłopak jedzie z dziewczyna, facet z kobietą to przeważnie własnie ON prowadzi.
przez Scully » piątek 02 listopada 2007, 22:27
assik napisał(a):Stop stereotypom ;)
przez tom9 » piątek 02 listopada 2007, 22:34
przez elea » czwartek 15 listopada 2007, 14:25
lukcza1 napisał(a):Z pewnością osoby, które wcześniej się tematem zainteresowały chętniej i lepiej jeżdżą.
assik napisał(a):prosze nie dyskryminowac kobiet Very Happy Od najmlodszych lat bawilam sie samochodzikami Laughing -zostalo do dzisiaj ,tyle ,ze potem nie byly to juz resoraki ,a wieksze "zabawki" Wink Do dwoch i czterech kolek mam syntement od zawsze ,a gdy kilka lat temu sprobowalam pierwszy raz jazdy za kółkiem to wiedzialam już co jest moim celem... Smile
przez merkury » czwartek 15 grudnia 2016, 23:27
przez JAKUB » sobota 31 grudnia 2016, 17:32
KUBA_1 napisał(a):Właściwości nauki jazdy pojazdem samochodowym.
Wykonywanie powszechnych zawodów sprowadza się przede wszystkim do czynności mechanicznych, przekształconych w umiejętności i nawyki. Biegłość w wykonywaniu tych czynności odgrywa rolę dominującą. Udział nawyków intelektualnych i procesu myślenia w wielu zawodach tradycyjnych jest ograniczony.
W ruchu drogowym, szczególnie o dużym natężeniu, nawyki intelektualne i sprawność myślenia odgrywają rolę najważniejszą. Kierowanie, tj. wykonywanie poszczególnych elementów jazdy, jest tylko środkiem realizacji celu podróży, a nauka kierowania, łącznie z automatyzacją trwa stosunkowo krótko. Natomiast taktyczne rozwiązywanie zagadnień ruchu drogowego wymaga nie tylko sprawnej pracy intelektualnej, lecz także wielu cech charakteryzujących osobowość kierowcy, które nie są udziałem każdego człowieka. Cechy te to spostrzegawczość, szybki refleks, odwaga, odporność psychiczna, zrównoważenie, odpowiedzialność, zdyscyplinowanie i wiele innych. W znacznej większości popularnych zawodów cechy te nie są niezbędne.
Metodyka szkolenia przyszłych kierowców musi więc zajmować się, oprócz nauki techniki jazdy i taktyki ruchu drogowego, również rozwojem i kształtowaniem osobowości kierowcy. Osobowość to zespół cech fizycznych i psychicznych, za pomocą których można opisać podstawowe formy zachowania człowieka. W psychologii przyjmuje się, że osobowość kształtuje się pod wpływem czterech czynników takich, jak:
1- wrodzone, dziedziczne cechy organizmu,
2- wpływ środowiska,
3- własna aktywna działalność,
4- nauczanie i wychowanie.
Metodyka powinna także dawać wskazówki co do sposobu wykrywania braku cech niezbędnych kierowcy oraz ustalić kryteria eliminacji ze szkolenia osób nie nadających się do kierowania pojazdami samochodowymi.
Nauka jazdy pojazdami samochodowymi odznacza się swoistą cechą, polegającą na tym, że szkolony odbiera podczas jazdy w ruchu drogowym nie tylko doznania związane z czynnościami, jakie wykonuje i których dostarcza reakcja samochodu na ruchy kierownicą, wciskanie pedałów czy przestawianie dźwigni, lecz również dość silne wrażenia z jazdy. Wrażenia te są odbierane tym silniej im mniejsze jest doświadczenie osoby szkolonej. Z biegiem czasu, pod wpływem nabieranego doświadczenia w kierowaniu pojazdem, wrażenia te słabną i mogą zaniknąć całkowicie. Wrażenia te powstają pod wpływem dużego natężenia ruchu pojazdów lub pieszych, prędkości jazdy, hałasu wewnątrz i na zewnątrz pojazdy, złego stanu nawierzchni, złej widoczności, niewłaściwej organizacji ruchu, itp. Doznania te, połączone z małą ilością godzin jazd szkoleniowych i podświadomą obawą przed niebezpieczeństwem wypadku, wywołują napięcie emocjonalne, które utrudnia i opóźnia opanowanie sztuki prowadzenia pojazdu.
Zakłócenie procesu szkolenia przez wzmożone napięcie emocjonalne zdarza się podczas nauki kierowania samochodem dość często. Z tego powodu metodyka szkolenia kandydatów na kierowców musi zawierać wskazówki dotyczące kryteriów oceny tego napięcia u poszczególnych kursantów. Sposobów obniżania jego poziomu do granic nieszkodliwych, bądź też wskazania dotyczące eliminacji osób zdradzających objawu lęku patologicznego.
Inną cechą charakterystyczną dla szkolenia kandydatów na kierowców jest wspomniany już niedobór czasu jazd szkoleniowych, zwłaszcza podczas szkolenia podstawowego w zakresie kategorii B prawa jazdy. Czas nauki poszczególnych elementów jazdy jest bardzo krótki, wobec czego szczególnego znaczenia nabiera przygotowanie ucznia do praktycznej nauki jazdy i stosowania właściwie dobranych metod nauczania. Wielokrotność powtórzeń tej samej czynności przy nauce popularnych zawodów nie nastręcza trudności, natomiast szkolenie przyszłych kierowców jest ograniczone czasem jazd szkoleniowych, co może nie wystarczyć do trwałego opanowania materiału, a co dopiero do automatyzacji sztuki kierowania pojazdem. Przyszli kierowcy powinni zdawać sobie sprawę z trudu uzyskania kwalifikacji kierowcy, współpracować z instruktorem podnosząc poziom swego wyszkolenia do granic określonych w charakterystyce absolwenta kursu.