art. 4 pkt 4 ustawy z 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. nr 125, poz. 874 ze zm.; dalej ustawa)
4) niezarobkowy przewóz drogowy – przewóz na potrzeby własne – każdy
przejazd pojazdu po drogach publicznych z pasażerami lub bez, załadowanego
lub bez ładunku, przeznaczonego do nieodpłatnego krajowego i międzynarodowego
przewozu drogowego osób lub rzeczy, wykonywany przez
przedsiębiorcę pomocniczo w stosunku do jego podstawowej działalności
gospodarczej, spełniający łącznie następujące warunki:
a) pojazdy samochodowe używane do przewozu są prowadzone przez
przedsiębiorcę lub jego pracowników,
b) przedsiębiorca legitymuje się tytułem prawnym do dysponowania pojazdami
samochodowymi,
c) w przypadku przejazdu pojazdu załadowanego – rzeczy przewożone są
własnością przedsiębiorcy lub zostały przez niego sprzedane, kupione,
wynajęte, wydzierżawione, wyprodukowane, wydobyte, przetworzone
lub naprawione albo celem przejazdu jest przewóz osób lub rzeczy z
przedsiębiorstwa lub do przedsiębiorstwa na jego własne potrzeby, a
także przewóz pracowników i ich rodzin,
d) nie jest przewozem w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w
zakresie usług turystycznych;
Uwaga! Ustawa o transporcie drogowym nie definiuje pojęcia pracownik. Stosujemy kodeks pracy, według którego pracownikiem jest każdy zatrudniony na umowę o pracę, powołanie, wybór, mianowanie czy spółdzielczą umowę o pracę. Dla kierowców – pracowników, w grę wchodzi w zasadzie tylko umowa o pracę. Obowiązek zatrudniania kierowców na etacie dotyczy tylko przewozów na potrzeby własne.
źródło
http://www.grupaimage.pl/?s=prd&i=informacja&id=11029